Kur Edeni është ferr
“Antichrist” i regjisorit danez Lars von Trier është filmi më kontrovers i vitit 2009. Në festivalin e Cannes ai ka fituar një shpërblim dhe një antishpërblim. Ndërsa, muajin e kaluar është shpërblyer si filmi më i mirë i vendeve nordike
Ag APOLLONI
Ai dhe Ajo bëjnë seks, ndërkohë fëmija bie nga dritarja. Skena e parë e filmit “Antichrist” (“Antikrishti”) i thyen kufijtë mes artistikes dhe pornografikes, kurse rënia e fëmijës potencohet me xhirime nga perspektiva të ndryshme. Ekstaza e çiftit dhe përplasja e fëmijës së tyre për tokë ndodh njëkohësisht. Krejt kjo skenë paralele është monokromatike, me heshtje të personazheve dhe e shoqëruar nga aria “Lascia ch’io pianga” e “Rinaldos” së G. F. Händelit. Ky është prologu i filmit që ka referenca të drejtpërdrejta në “Zanafillën” biblike ku, sipas kërkimeve aktuale, frutat e pemës së ndaluar janë alegori për organet gjenitale, kurse “rënia” ka kuptimin e aktit seksual, rënies në dashuri. Në Bibël Adami dhe Eva bashkë me mollën e “hanë” edhe lumturinë e tyre, pasi që Zoti i dëbon nga Edeni (parajsa tokësore). Prologu i “Antichrist” e zhvesh mollën nga kuptimi alegorik, kurse humbjen e lumturisë e jep nëpërmjet rënies së fëmijës nga dritarja, pasi që fëmija është fryt i “rënies” dhe në të bazohet lumturia e prindërve. Kësisoj, ky film është një interpretim eksplicit dhe përmbysës i “Zanafillës”.
Pas prologut, filmi ka edhe katër kapituj dhe një epilog. Katër kapitujt paraqesin kërkimin frojdist të rënies origjinare, duke bërë kështu defamiljarizimin e ngjarjes: nga individi kalohet të lloji. Jehonën biblike e shënjojnë edhe emërtimet e dy vetave të filmit thjesht sipas gjinisë: Ai dhe Ajo.
Në kapitullin e parë të quajtur “Grief” (Zia) paraqitet funerali i fëmijës, nëna e të cilit alivanoset pas pak dhe e kalon një muaj në spital, pa vetëdije dhe me humbje të konceptit të kohës. Burri i saj vendos t’ia bëjë terapinë në shtëpi, ku derisa ajo ia tregon fobitë e saj, ai kërkon origjinën e tyre. Zbulohet që ajo i frikësohet Edenit, një fshat ky në të cilin Ajo së bashku me fëmijën kishte kaluar verën, duke shkruar tezën për gjenocidin e kishës ndaj femrave. Në kapitullin e dytë, “Pain” (Dhimbja), Ai dhe Ajo janë në fshatin Eden, ku herë pas herë dëgjohen disa “rënie” mbi çati dhe gradualisht raportet mes tyre acarohen. Në kapitullin e tretë, “Despair” (Dëshpërimi), Ai ngjitet në tavan ku gjen materiale nga studimi i gruas së tij: piktura që paraqesin torturimin e femrave dhe disa artikuj dhe shënime mizogjine. Ajo, duke u vetëfajësuar për vdekjen e fëmijës, përqafon besimin se femrat janë shtriga. Ai ia tregon asaj raportin e autopsisë së fëmijës, ku këmbët e tij duken të deformuara dhe, pas kësaj, Ai gjen fotografitë e djalit në të cilat këpucët e tij janë gjithmonë të mbathura mbrapsht. Ajo menjëherë e sulmon burrin e saj, duke e akuzuar se ai po planifikonte ta linte. Ajo e godet atë me një cung në testikuj dhe pastaj ia gozhdon këmbën e majtë. Kjo, në fakt, është pjesa më e tmerrshme e filmit. Kurse, në kapitullin e katërt, “TheThree Beggars” (Tre të shkretët), Ajo pasi e dëmton burrin, e kastron edhe vetveten me gërshërë. Këtu, nëpërmjet “flashbackut”, implikohet ngjarja e Prologut dhe zbulohet që Ajo e ka parë fëmijën teksa po hipte në dritare, por epshi që po përjetonte në ato çaste nuk e ka lënë të ndërmarrë asgjë për parandalimin e fatkeqësisë. Ai dhe Ajo përleshen. Burri e mbyt gruan dhe e djeg në oborr. Zjarr në Eden. Ai largohet duke çaluar. Çalimi është shenjë e djallit, prandaj ai merr pamjen e një Antikrishti, i cili, siç e shohim në Epilog, ndalet në mes të një mali, ndërsa drejt tij vijnë gra nga të gjitha anët, ashtu siç shkonin dikur njerëzit drejt Krishtit.
Filmi “Antichrist”, i cili ka vetëm dy aktorë (William Dafoe dhe Charlotte Gainsbourg) dhe disa figurantë, i përket zhanrit horror dhe është xhiruar në video digjitale, me kamerën “Red One”. Tetëdhjetë kuadra janë të punuar në kompjuter (imazhe të gjeneruara), ndërsa fetusi i drerit të vdekur është punuar duke pasur model një fotografi të gjetur në “Google Image Search”. Po ashtu edhe skena eksplicite e aktit seksual është implikim nga një film pornografik, ndërsa skena kur dhelpra (e cila gjithashtu është e animuar në kompjuter) thotë “chaos reigns”, përmban zërin e regjisorit të sinkronizuar me teknikën 3D.
Ky film në Cannes është nderuar me shpërblimin “Aktorja më e mirë” dhe është ofenduar me “shpërblimin” e njohur si “Antishpërblim” (“Anti-award”). Kritika e ka cilësuar me epitete të tilla, si: “kryevepër groteske”, “antidogmatik”, “tejet personal”, “tablo të zbukuruara për mrekulli”, “vepër e dështuar e një mjeshtri të regjisë” dhe “filmi më mizogjinist nga i vetëquajturi regjisori më i madh i botës”.
Muajin e kaluar ky film është shpërblyer si filmi më i mirë nordik, ndërsa menjëherë pas premierës, regjisori i videolojrave, Morten Iversen, ka krijuar një video-lojë që quhet “Eden”, e cila fillon aty ku mbaron filmi.
shkrime nga Ag Apolloni,shkrim nga Ag Apolloni,Ag Apolloni shkrim,shkrime shqip nga Ag Apolloni,shkrim nga Ag Apolloni,
loading...
Lexo edhe:
